- 3 -
الإمام ناصر محمد اليماني
13 - ربیع الآخر - 1434 هـ
23 - 02 - 2013 مـ
۵-اسفند -۱۳۹۱ ه.ش.
03:48 صـبح
[ لمتابعة رابط المشاركـــــــــة الأصلية للبيـــــــــــان ]
https://mahdialumma.org/showthread.php?p=87184
ـــــــــــــــــــــــ
الإمام ناصر محمد اليماني
13 - ربیع الآخر - 1434 هـ
23 - 02 - 2013 مـ
۵-اسفند -۱۳۹۱ ه.ش.
03:48 صـبح
[ لمتابعة رابط المشاركـــــــــة الأصلية للبيـــــــــــان ]
https://mahdialumma.org/showthread.php?p=87184
ـــــــــــــــــــــــ
فتوای امام مهدی به احمد عمرو، درباره ماهیت واقعی قومی که «حبیبان خداوند هستند و محبان او» و هرکه بخواهد از آنان باشد بزرگترین پیروزی را طبق کلام کتاب خداوند به دست آورده است...
بسم الله الرحمن الرحيم، وصلوات و سلام بر تمام انبیا و خاندانشان، از اولین تا آخرین رسول خداوند محمد رسول الله، ای کسانی که ایمان آورده‌اید بر او و تمام انبیای پیش از او صلوات بفرستید و صلوات خدا و ملائکه و مهدی منتظر بر قومی که محبوب خداوند هستند و محب او، خالص‌ترین انسان‌ها و بهترین افریدگان خداوند، گناهکارانی که به درگاه خدا توبه می‌کنند و از رحمت خداوند مأیوس نشده و می‌دانند که گناهان گذشته آنها هر چه که باشند، مأیوس نشده و امیدوار هستند از بندگان مقرب و مکرم بارگاه او گردند. و صلوات پروردگارم بر تمام مسلمانان که از این بنده‌اش به آنان مهربان‌تر است و وعده خداوند حق است و او ارحم الراحمین است ، و اما بعد...
شیخ فاضل محترم و مکرم احمد عمرو، به فتوایی که با قسم به خداوند عظیم تزکیه شده‌است گوش کن. به خداوندی که زنده کننده دوباره استخوان‌های پوسیده است، به خداوند آسمان‌ها و زمین و مابین آنها و به خداوند عرش عظیم سوگند، در این امت، مردمانی هستند که تا خداوند راضی نشده‌باشد، به ملکوت خداوند هم راضی نخواهند شد، چرا که بزرگترین بهشت [نعیم اعظم] خداوند از نظر آنها رضایت خداوند در نفسش [رضوان الله فی نفسه] است. می‌دانی چرا از نظر آنها، رضایت خداوند، نعیم اعظم است؟ چون خداوند را بیش از هر چیزی دوست دارند و لذا می‌گویند زمانی که خداوند و حبیب ما متحسر و حزین است، چگونه می‌توانیم در «جنات نعیم» با حورالعین خوش باشیم. هیهات از این که قبل راضی شدن خداوند سبحان و تعالی ما راضی شویم.
امام مهدی باز به خداوند آسمان‌ها و زمین و آنچه که مابینشان است و به خدای عرش عظیم سوگند خورده و اضافه می‌کند که اگر خداوند درجه عالی و رفیع بهشت را هم به هر یک از آنان عطا کند، آن را «وسیله» قرار داده و می‌گویند: «خدایا ما از آن، به امید تحقق نعیم اعظم تو می‌گذریم. آن را به هریک از بندگانت که می‌خواهی عطا کن و راضی شو». تنها همین هم نیست. مهدی منتظر به خداوند الرحمن الرحیم سوگند می‌خورد و این سوگند یک کافر یا یک گنهکار نافرمان نیست؛ اگر خداوند یکی از آنها را به مقام قرب خود برساند تا محبوب‌ترین بنده نزد او بوده و در بالاترین مکان نعیم و نزدیک‌ترین مکان ممکن نسبت به عرش خدا جای گیرد، بازهم تا وقتی خداوند در نفس خود راضی نشده و حزن و تحسری داشته باشد، رضایت نخواهد داد. دکتر فقط این هم نیست. بلکه اگر خداوندشان به آنها خطاب کند که آنچه که آرزویش را دارید، هرگز رخ نخواهد داد؛ درحالی‌که گروه کثیری از بندگان من با انحراف از راه راست [صراط مستقیم] در حق خودشان ظلم کرده‌اند و تنها عده کمی از آنان شکرگزار بوده‌اند چگونه من در نفس خود راضی باشم؟ برشماست که از تحقق رضوان در نفس «الرحمن» مأیوس شوید. آیامی دانی جوابشان چه خواهد بود؟ خواهند گفت: «خدایا خودت و تمام مخلوقاتت را شاهد می‌گیریم، ما پیمان خود را تغییر نمی‌دهیم و از آرزوی خود برای تحقق نعیم اعظم، دست بر نمی‌داریم. ما به «جنات نعیم» راضی نخواهیم شد. ای خداوند ارحم الراحمین از تو درخواست می‌کنیم تا زمانی که تو متحسر و حزین هستی، ما را بین بهشت و دوزخ رها کنی، ولو تا ابد؛ ما در اینجا باقی مانده وحسرت خورده و گریه و ناله می‌کنیم... . یا ارحم الراحمین.
دکتر فاضل احمد عمرو! نگاه کن این قوم که «حبیبان خداوند و محبان او» هستند، تا چه حد روی تحقق رضایت در نفس جبیب‌شان، خداوند الرحمن الرحیم، اصرار داشته و به شدت پافشاری می‌کنند. آنان تا زمانی که حبیبشان در نفس خود راضی نشده و متحسر و حزین باشد، به هیچ‌چیز، هرچه که هست یا می‌خواهد باشد؛ رضایت نخواهند داد. بعد از اینکه فرد آگاه به حال «الرحمن»، به آنها خبر داد که خداوندشان در نفسش در چه حالی‌است، از این پیمان نگذشته و آن را تغییر نخواهند داد.
ممکن است کسی که خود را «خادم رسول الله» می‌نامد صحبت مرا قطع کرده و بگوید: «ناصر محمد، ببین که از محکمات کتاب خداوند برایت دلیل می‌آورم. خداوند تعالی فرموده است:
{وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿١١٦﴾} صدق الله العظيم [المائدة]
ناصر محمد پس تو چطور از نفس خدا خبر داری؟»
امام مهدی ناصر محمد یمانی برای «خادم رسول الله» دلیل می‌آورد که: ای مرد! به خداوند قسم من با علوم غیبی از آنچه که در نفس خدا می‌گذرد، باخبر نشده‌ام، بلکه وصف حال خداوند در محکمات کتابش آمده است و نشان می‌دهد خداوند بر حال بندگان گمراهش حسرت می‌خورد. بندگانی که تکذیبشان باعث شد رسولان خدا بر علیه آنها دعا کنند و خداوند نیز اجابتشان کند. گمان نکنید خداوند به وعده‌ی خود به رسولانش وفا نمی‌کند و «آن جز یک بانگ مرگبار نبود، پس ناگاه همه خاموش شدند» و سپس آنچه که می‌ماند حسرت آنها بر خودشان به خاطر کوتاهی‌هایی است که در حق خدا کرده‌اند و هر یک از آنها می‌گوید:
{يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿۵۶﴾} صدق الله العظيم [الزمر]
آن‌گاه است که خدا بر آنها حسرت می‌خورد، حسرتی از روی حزن و اندوه، نه از روی ندامت که او از چنین نسبتی پاک و منزه است! اگر شیخ فاضل احمد عمرو شاهد فریاد زدن یکی از فرزندان یا برادران یا مادر یا پدرش در آتش جهنم باشد [البته خدا چنین روزی را نیاورد، من فقط مثال زدم] چه حسرتی خواهد خورد؟ مادری را تصور کن که می‌بیند فرزندش در آتش جهنم فریاد می‌زند، حتی اگر پسرش هزار سال هم نافرمانی او را کرده باشد، حسرت و حزن مادر برای پسرش عظیم است. حال حسرت خداوند ارحم الراحمینی که از مادر به فرزند مهربان‌تر است چگونه خواهد بود؟ حبیب من در راه خدا، «خادم رسول الله» تصور کن حال او چگونه است؟! صلوات خدا بر تو و اهل بیت تو باد، باشد که خداوند شما را از تاریکی خارج و به سوی نور هدایت نماید.
شاید شیخ فاضل احمد عمرو بخواهد بگوید: «ناصر محمد یمانی در این موضوع که خداوند در نفسش برای بندگان گمراهی که بر خود ستم کرده‌اند حسرت می‌خورد و نه برایِ شیاطین مغضوب، با ما بسیار مجادله و بحث کردی. حال چه دلیل روشنی می‌توانی از محکمات کتاب بیاوری که نشان دهد خداوند برای بندگان گمراه خود حزین و متحسر است؟». جواب امام مهدی این است:
{فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:۶۴]
دکتر فاضل و محترم و مکرم آیا ایمان داری که خداوند بی هیچ شک و تردیدی در نفسش الرحم الراحمین است؟ جواب احمد عمرو معلوم است که خواهد گفت: «ناصر محمد این از صفاتی است که دو نفر هم پیدا نمی‌شود که در آن اختلاف داشته باشند. به راستی خداوند ارحم الراحمین است این یعنی از مادر به فرزندش، مهربان‌تر». پس امام مهدی پاسخ می‌دهد: چنان‌چه اگر فرزندی یک میلیارد سال هم از امر مادرش اطاعت نکند، ولی وقتی مادر، فریاد زدن فرزندش را در آتش جهنم می‌بیند؛ می‌دانی چقدر برای او حسرت می‌خورد و چشمانش از شدت حزن سفید شده و مدام می‌گوید افسوس بر فرزندم؟ جواب احمد عمرو این است که: «بله برادر، برای مادر، آگاهی از فریاد کشیدن فرزند در جهنم حزن بسیار بزرگی است ولو اینکه فرزندش عصیان کرده و یا حتی مادر را کتک زده باشد.». حالا امام مهدی برای دوست عزیزش احمد عمرو حجت می‌آورد که: پس شدت حزن خداوند ارحم الراحمین که از مادر به فرزندش مهربان‌تر است چگونه خواهد بود ؟ آیا پاسخ عقلی و منطقی این نیست که: بله از آنجا که به راستی این خداوند است که ارحم الراحمین است، پس لابد و بی هیچ شک و تردیدی نسبت به بندگان گمراهی که بر خود ظلم کردند ولی فکر می‌کردند در مسیر هدایت‌اند؛ افسوس خورده و حزین خواهد بود. عقل و منطق می‌گوید به سبب صفت رحمتی که در نفس خداوند است، لابد او در نفسش برای بندگان گمراهش متحسر و حزین است؛ تنها چیزی که عقل و منطق می‌گوید همین است. حال آیا در محکمات کتاب خداوند برای تأیید این عقل و منطق کلامی هست؟ پاسخ مستقیم سؤال را از جانب خداوند می‌آوریم که :
{ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس]
وسلام على المرسلين و الحمد لله رب العالمين..
شاید شیخ فاضل احمد عمرو بخواهد بگوید: «صبرکن ناصر محمد، آیا خداوند الان برای کسانی که از حق روی گرداننده ولی هنوز زنده و در قید حیات‌اند متحسر است؟» جواب امام مهدی این است که: هیهات، هیهات، خداوند در حال حاضر از دست آنها خشمگین است. تا وقتی خودشان به علت کوتاهی که در حق خداوند کرده‌اند، بر حال خودشان افسوس نخورند، خداوند در نفسش حسرتی نخواهد داشت. لکن متأسفانه تنها زمانی پشیمان شده و بر خود حسرت خواهند خورد که عذاب سخت خداوند گریبانشان را گرفته باشد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر]
تا زمانی که خودشان پشیمان نشده باشند، حسرت به نفس خداوند راه نخواهد یافت. خداوند آن‌گاه بر آنان حسرت می‌خورد که از کرده خود پشیمان شده و هر یک از ایشان بگوید:
{ يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﴿٢٨﴾ لَّقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي ۗ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا ﴿٢٩﴾} صدق الله العظيم [الفرقان]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﴿٦٦﴾ وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا ﴿٦٧﴾ رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا ﴿٦٨﴾} صدق الله العظيم [الأحزاب]
اما تا زمانی که آنها در حیات دنیوی اصرار بر ادامه کفر و عناد خود دارند خداوند بر آنها متحسر نخواهد بود، مگر آنکه با توبه خداوند را مسرور سازند. خداوند از توبه بندگانش بسیار مسرور می‌گردد زیرا دوست ندارد آنها را عذاب نماید. به همین جهت محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم گفته است:
[[الَلَّهُ أَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ حِينَ يَتُوبُ إِلَيْهِ مِنْ أَحَدِكُمْ كَانَ عَلَى رَاحِلَتِهِ بِأَرْضِ فَلَاةٍ ، فَانْفَلَتَتْ مِنْهُ وَعَلَيْهَا طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ ، فَأَيِسَ مِنْهَا فَأَتَى شَجَرَةً فَاضْطَجَعَ فِي ظِلِّهَا قَدْ أَيِسَ مِنْ رَاحِلَتِهِ ،فَبَيْنَا هُوَ كَذَلِكَ؛ إِذَا هُوَ بِهَا قَائِمَةً عِنْدَهُ فَأَخَذَ بِخِطَامِهَا ثُمَّ قَالَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ : اللَّهُمَّ أَنْتَ عَبْدِي وَأَنَا رَبُّكَ أَخْطَأَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ]]
[[همانا خداوند شادتر می‌شود به توبه‌ی بنده‌اش هنگامی که به درگاه او توبه می‌کند، از يکی از شما که در بيابان بر شترش سوار بوده، ناگهان شترش از نزدش فرار کرده، درحالي‌که طعام و آبش بر بالای شتر باشد و چون از رسيدن به شترش مأيوس و نا اميد شده آمده و در سایه‌ی درختي غلطيده است که ناگهان متوجه می‌شود شترش در کنارش ايستاده است، و او زمامش را بدست می‌گيرد و از نهايت شادمانی می‌گويد: خدايا تو بنده منی و من خدای توام! و از نهايت شادمانی اشتباه حرف می‌زند]]
صدق عليه الصلاة والسلام
دکتر فاضل احمد عمرو به شادمانی عظیم خداوند بنگر که چقدر از توبه و بازگشت و روآوردن بنده برای بخشایش گناه مسرور می‌شود. به همین ترتیب اگر بندگانش توبه نکنند حزین می‌گردد. چرا که کارشان به آتش کشیده شده و در آنجاست که پشیمان گشته و از کوتاهی خود در حق پروردگار، حسرت می‌خورند. خداوند بعد از آنکه به وعده خود به رسولان و اولیائش عمل کرد [چرا که خداوند خلف وعده نمی‌کند] و با پیروز کردن دوستان خود از آنها [بندگان گمراهش] انتقام کشید؛ در نفسش برایشان حسرت می‌خورد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس]
ممکن است این سؤال برای شیخ فاضل احمد عمرو پیش بیاید که: «ناصرمحمد، می‌بینم به خداوند عظیم سوگند می‌خوری و از حقیقت آن چه که در نفس برخی از انصار پیشگام و برگزیده امام مهدی ناصر محمد یمانی در عصر گفت‌وگو پیش از ظهور می‌گذرد خبر می‌دهی، همانانی که از قومی‌اند که حبیبان خداوند و محبان او هستند. سؤال این است که از کجا به حقیقت حال آنها پی برده‌ای؟» امام مهدی ناصر محمد یمانی پاسخ می‌دهد: به خداوند یکتا سوگند که اکثر آنانی که به حق برایتان توصیفشان کردم را، از زمانی که از مادر متولد شده‌ام ندیده‌ام. اما به خداوند عظیم قسم، وقتی آنها بیانات امام مهدی را درباره حقیقت حالشان می‌خوانند، می‌بینند که گویا او با زبان آنها سخن می‌گوید و به راستی از نفسشان آگاهی دارد و خودشان نیز شاهد آن هستند؛ و اگر بخواهند می‌توانند شهادت حق و راستینشان را در این صفحات بنویسند. پس هر کس از آنان که از قومی است که حبیبان خداوند و محبان او هستند، شهادتش را که با قسم به خداوند تزکیه شده است درباره توصیف امام مهدی از حالش بنویسد. این شهادت‌ها نشانه‌ای برای تصدیق امام مهدی هستند. اگر خداوند آنها را به حق هدایت نکرده و از حبیان خداوند و محبان او نبودند؛ این حالتی را که توصیف کردم در نفسشان نبود. همین علتی است که تا خدا راضی نشود راضی نخواهند شد و این وصف مردمی است که خداوند دوستشان دارد و آنها نیز او را [یحبونهم الله و یحبونه]...
سؤالی که برای عقل و منطق مطرح می‌شود این است که اگر اینها واقعا همین‌طور باشند، خداوند که از آنها کریم‌تر است، چگونه آنها را گرامی خواهد داشت، چرا که در تمام دنیا پراکنده بوده و صله رحم نیز آنها را به هم ارتباط نمی‌دهد ...بلکه گروهی اینجا و گروهی آنجا در مناطق مختلف دنیا پراکنده.اند و حب خداوند آنها را جمع کرده است، من نمی گویم تمام کسانی که لقب «الأنصار السابقين الأخيار» زیر نامشان است، بی هیچ شک و تردید از آنها هستند، بلکه تعدادی از آنها در زمره «يحبّهم الله ويحبّونه» هستند و در مناطق پراکنده عالم زندگی می‌کنند. یکدیگر را نمی‌شناسند و نه رابطه خویشاوندی با هم دارند و نه مال و تجارتی بینشان هست تا آنان را دور هم جمع کند. بلکه آنچه که آنها را به هم پیوند داده‌است، حب به خداوند و جهاد در راه خداست. جهاد آنها در جهت محقق شدن رضوان نفس در نزد خداوندی که حبیب آنهاست. راضی نمی‌شوند تا او راضی شود. لذا می‌گذارم که محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم به حق توصیفشان را کامل کند:
[يَا أَيُّهَا النَّاسُ ، اسْمَعُوا وَاعْقِلُوا ، وَاعْلَمُوا أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ عِبَادًا لَيْسُوا بِأنبياء وَلا شُهَدَاءَ ، يَغْبِطُهُمُ النَّبِيُّونَ وَالشُّهَدَاءُ عَلَى مَجَالِسِهِمْ وَقُرْبِهِمْ مِنَ اللَّهِ " . فَقَالَ أَعْرَابِيٌّ : يَا رَسُولَ اللَّهِ ، انْعَتْهُمْ لَنَا ؟ جَلِّهِمْ لَنَا ؟ فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِقَوْلِ الأَعْرَابِيِّ ، قَالَ : " هُمْ نَاسٌ مِنْ أَفْنَاءِ النَّاسِ ، وَنَوَازِعِ الْقَبَائِلِ لَمْ تَصِلْ بَيْنَهُمْ أَرْحَامٌ مُتَقَارِبَةٌ ، تَحَابُّوا فِي اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَتَصَافَوْا ، يَضَعُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُمْ مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ لِيُجْلِسَهُمْ عَلَيْهَا ، فَيَجْعَلُ وُجُوهَهُمْ نُورًا وَثِيَابَهُمْ نُورًا ، يَفْزَعُ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلا يَفْزَعُونَ ، وَهُمْ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ ]
[ ای مردم بشنوید و بیندیشید و بدانید به درستی که برای خداوند عز وجل بندگانی وجود دارد که نه از انبیا هستند و نه از شهدا ولی شهدا و انبیا به خاطر جایگاه و نزدیکی آنها به خداوند به آنها غبطه می‌خورند. کسی پرسید: یا رسول الله، از آنها می‌گویید؟ اوصافشان را برای ما آشکار می‌کنید؟ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لبخندی به او زده و فرمودند: آنان مردمی گمنام و ناشناخته‌اند، نسبت خویشاوندی سبب ارتباط ایشان با یکدیگر نیست، [بلکه] با خداوند عزوجل پیمان مستحکم دوستی بستند. روز قیامت [نیز]، خداوند عزوجل منبرهایی از نور برایشان قرار داده، ایشان را بر روی آن می‌نشاند و صورت‌هایشان را نورانی می‌گرداند. و لباسشان را نور می‌گرداند. انسان‌ها در روز قیامت هراسناک‌اند امّا آنان نمی‌هراسند. آنان اولیای خدا هستند که هیچ هراسی ندارند و اندوهناک نمی‌شوند.]
صدق رسول الله صلّى الله عليه وسلم
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
برادرتان امام مهدی ناصر محمد یمانی
بسم الله الرحمن الرحيم، وصلوات و سلام بر تمام انبیا و خاندانشان، از اولین تا آخرین رسول خداوند محمد رسول الله، ای کسانی که ایمان آورده‌اید بر او و تمام انبیای پیش از او صلوات بفرستید و صلوات خدا و ملائکه و مهدی منتظر بر قومی که محبوب خداوند هستند و محب او، خالص‌ترین انسان‌ها و بهترین افریدگان خداوند، گناهکارانی که به درگاه خدا توبه می‌کنند و از رحمت خداوند مأیوس نشده و می‌دانند که گناهان گذشته آنها هر چه که باشند، مأیوس نشده و امیدوار هستند از بندگان مقرب و مکرم بارگاه او گردند. و صلوات پروردگارم بر تمام مسلمانان که از این بنده‌اش به آنان مهربان‌تر است و وعده خداوند حق است و او ارحم الراحمین است ، و اما بعد...
شیخ فاضل محترم و مکرم احمد عمرو، به فتوایی که با قسم به خداوند عظیم تزکیه شده‌است گوش کن. به خداوندی که زنده کننده دوباره استخوان‌های پوسیده است، به خداوند آسمان‌ها و زمین و مابین آنها و به خداوند عرش عظیم سوگند، در این امت، مردمانی هستند که تا خداوند راضی نشده‌باشد، به ملکوت خداوند هم راضی نخواهند شد، چرا که بزرگترین بهشت [نعیم اعظم] خداوند از نظر آنها رضایت خداوند در نفسش [رضوان الله فی نفسه] است. می‌دانی چرا از نظر آنها، رضایت خداوند، نعیم اعظم است؟ چون خداوند را بیش از هر چیزی دوست دارند و لذا می‌گویند زمانی که خداوند و حبیب ما متحسر و حزین است، چگونه می‌توانیم در «جنات نعیم» با حورالعین خوش باشیم. هیهات از این که قبل راضی شدن خداوند سبحان و تعالی ما راضی شویم.
امام مهدی باز به خداوند آسمان‌ها و زمین و آنچه که مابینشان است و به خدای عرش عظیم سوگند خورده و اضافه می‌کند که اگر خداوند درجه عالی و رفیع بهشت را هم به هر یک از آنان عطا کند، آن را «وسیله» قرار داده و می‌گویند: «خدایا ما از آن، به امید تحقق نعیم اعظم تو می‌گذریم. آن را به هریک از بندگانت که می‌خواهی عطا کن و راضی شو». تنها همین هم نیست. مهدی منتظر به خداوند الرحمن الرحیم سوگند می‌خورد و این سوگند یک کافر یا یک گنهکار نافرمان نیست؛ اگر خداوند یکی از آنها را به مقام قرب خود برساند تا محبوب‌ترین بنده نزد او بوده و در بالاترین مکان نعیم و نزدیک‌ترین مکان ممکن نسبت به عرش خدا جای گیرد، بازهم تا وقتی خداوند در نفس خود راضی نشده و حزن و تحسری داشته باشد، رضایت نخواهد داد. دکتر فقط این هم نیست. بلکه اگر خداوندشان به آنها خطاب کند که آنچه که آرزویش را دارید، هرگز رخ نخواهد داد؛ درحالی‌که گروه کثیری از بندگان من با انحراف از راه راست [صراط مستقیم] در حق خودشان ظلم کرده‌اند و تنها عده کمی از آنان شکرگزار بوده‌اند چگونه من در نفس خود راضی باشم؟ برشماست که از تحقق رضوان در نفس «الرحمن» مأیوس شوید. آیامی دانی جوابشان چه خواهد بود؟ خواهند گفت: «خدایا خودت و تمام مخلوقاتت را شاهد می‌گیریم، ما پیمان خود را تغییر نمی‌دهیم و از آرزوی خود برای تحقق نعیم اعظم، دست بر نمی‌داریم. ما به «جنات نعیم» راضی نخواهیم شد. ای خداوند ارحم الراحمین از تو درخواست می‌کنیم تا زمانی که تو متحسر و حزین هستی، ما را بین بهشت و دوزخ رها کنی، ولو تا ابد؛ ما در اینجا باقی مانده وحسرت خورده و گریه و ناله می‌کنیم... . یا ارحم الراحمین.
دکتر فاضل احمد عمرو! نگاه کن این قوم که «حبیبان خداوند و محبان او» هستند، تا چه حد روی تحقق رضایت در نفس جبیب‌شان، خداوند الرحمن الرحیم، اصرار داشته و به شدت پافشاری می‌کنند. آنان تا زمانی که حبیبشان در نفس خود راضی نشده و متحسر و حزین باشد، به هیچ‌چیز، هرچه که هست یا می‌خواهد باشد؛ رضایت نخواهند داد. بعد از اینکه فرد آگاه به حال «الرحمن»، به آنها خبر داد که خداوندشان در نفسش در چه حالی‌است، از این پیمان نگذشته و آن را تغییر نخواهند داد.
ممکن است کسی که خود را «خادم رسول الله» می‌نامد صحبت مرا قطع کرده و بگوید: «ناصر محمد، ببین که از محکمات کتاب خداوند برایت دلیل می‌آورم. خداوند تعالی فرموده است:
{وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿١١٦﴾} صدق الله العظيم [المائدة]
ناصر محمد پس تو چطور از نفس خدا خبر داری؟»
امام مهدی ناصر محمد یمانی برای «خادم رسول الله» دلیل می‌آورد که: ای مرد! به خداوند قسم من با علوم غیبی از آنچه که در نفس خدا می‌گذرد، باخبر نشده‌ام، بلکه وصف حال خداوند در محکمات کتابش آمده است و نشان می‌دهد خداوند بر حال بندگان گمراهش حسرت می‌خورد. بندگانی که تکذیبشان باعث شد رسولان خدا بر علیه آنها دعا کنند و خداوند نیز اجابتشان کند. گمان نکنید خداوند به وعده‌ی خود به رسولانش وفا نمی‌کند و «آن جز یک بانگ مرگبار نبود، پس ناگاه همه خاموش شدند» و سپس آنچه که می‌ماند حسرت آنها بر خودشان به خاطر کوتاهی‌هایی است که در حق خدا کرده‌اند و هر یک از آنها می‌گوید:
{يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿۵۶﴾} صدق الله العظيم [الزمر]
آن‌گاه است که خدا بر آنها حسرت می‌خورد، حسرتی از روی حزن و اندوه، نه از روی ندامت که او از چنین نسبتی پاک و منزه است! اگر شیخ فاضل احمد عمرو شاهد فریاد زدن یکی از فرزندان یا برادران یا مادر یا پدرش در آتش جهنم باشد [البته خدا چنین روزی را نیاورد، من فقط مثال زدم] چه حسرتی خواهد خورد؟ مادری را تصور کن که می‌بیند فرزندش در آتش جهنم فریاد می‌زند، حتی اگر پسرش هزار سال هم نافرمانی او را کرده باشد، حسرت و حزن مادر برای پسرش عظیم است. حال حسرت خداوند ارحم الراحمینی که از مادر به فرزند مهربان‌تر است چگونه خواهد بود؟ حبیب من در راه خدا، «خادم رسول الله» تصور کن حال او چگونه است؟! صلوات خدا بر تو و اهل بیت تو باد، باشد که خداوند شما را از تاریکی خارج و به سوی نور هدایت نماید.
شاید شیخ فاضل احمد عمرو بخواهد بگوید: «ناصر محمد یمانی در این موضوع که خداوند در نفسش برای بندگان گمراهی که بر خود ستم کرده‌اند حسرت می‌خورد و نه برایِ شیاطین مغضوب، با ما بسیار مجادله و بحث کردی. حال چه دلیل روشنی می‌توانی از محکمات کتاب بیاوری که نشان دهد خداوند برای بندگان گمراه خود حزین و متحسر است؟». جواب امام مهدی این است:
{فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:۶۴]
دکتر فاضل و محترم و مکرم آیا ایمان داری که خداوند بی هیچ شک و تردیدی در نفسش الرحم الراحمین است؟ جواب احمد عمرو معلوم است که خواهد گفت: «ناصر محمد این از صفاتی است که دو نفر هم پیدا نمی‌شود که در آن اختلاف داشته باشند. به راستی خداوند ارحم الراحمین است این یعنی از مادر به فرزندش، مهربان‌تر». پس امام مهدی پاسخ می‌دهد: چنان‌چه اگر فرزندی یک میلیارد سال هم از امر مادرش اطاعت نکند، ولی وقتی مادر، فریاد زدن فرزندش را در آتش جهنم می‌بیند؛ می‌دانی چقدر برای او حسرت می‌خورد و چشمانش از شدت حزن سفید شده و مدام می‌گوید افسوس بر فرزندم؟ جواب احمد عمرو این است که: «بله برادر، برای مادر، آگاهی از فریاد کشیدن فرزند در جهنم حزن بسیار بزرگی است ولو اینکه فرزندش عصیان کرده و یا حتی مادر را کتک زده باشد.». حالا امام مهدی برای دوست عزیزش احمد عمرو حجت می‌آورد که: پس شدت حزن خداوند ارحم الراحمین که از مادر به فرزندش مهربان‌تر است چگونه خواهد بود ؟ آیا پاسخ عقلی و منطقی این نیست که: بله از آنجا که به راستی این خداوند است که ارحم الراحمین است، پس لابد و بی هیچ شک و تردیدی نسبت به بندگان گمراهی که بر خود ظلم کردند ولی فکر می‌کردند در مسیر هدایت‌اند؛ افسوس خورده و حزین خواهد بود. عقل و منطق می‌گوید به سبب صفت رحمتی که در نفس خداوند است، لابد او در نفسش برای بندگان گمراهش متحسر و حزین است؛ تنها چیزی که عقل و منطق می‌گوید همین است. حال آیا در محکمات کتاب خداوند برای تأیید این عقل و منطق کلامی هست؟ پاسخ مستقیم سؤال را از جانب خداوند می‌آوریم که :
{ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس]
وسلام على المرسلين و الحمد لله رب العالمين..
شاید شیخ فاضل احمد عمرو بخواهد بگوید: «صبرکن ناصر محمد، آیا خداوند الان برای کسانی که از حق روی گرداننده ولی هنوز زنده و در قید حیات‌اند متحسر است؟» جواب امام مهدی این است که: هیهات، هیهات، خداوند در حال حاضر از دست آنها خشمگین است. تا وقتی خودشان به علت کوتاهی که در حق خداوند کرده‌اند، بر حال خودشان افسوس نخورند، خداوند در نفسش حسرتی نخواهد داشت. لکن متأسفانه تنها زمانی پشیمان شده و بر خود حسرت خواهند خورد که عذاب سخت خداوند گریبانشان را گرفته باشد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر]
تا زمانی که خودشان پشیمان نشده باشند، حسرت به نفس خداوند راه نخواهد یافت. خداوند آن‌گاه بر آنان حسرت می‌خورد که از کرده خود پشیمان شده و هر یک از ایشان بگوید:
{ يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﴿٢٨﴾ لَّقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي ۗ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا ﴿٢٩﴾} صدق الله العظيم [الفرقان]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﴿٦٦﴾ وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا ﴿٦٧﴾ رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا ﴿٦٨﴾} صدق الله العظيم [الأحزاب]
اما تا زمانی که آنها در حیات دنیوی اصرار بر ادامه کفر و عناد خود دارند خداوند بر آنها متحسر نخواهد بود، مگر آنکه با توبه خداوند را مسرور سازند. خداوند از توبه بندگانش بسیار مسرور می‌گردد زیرا دوست ندارد آنها را عذاب نماید. به همین جهت محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم گفته است:
[[الَلَّهُ أَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ حِينَ يَتُوبُ إِلَيْهِ مِنْ أَحَدِكُمْ كَانَ عَلَى رَاحِلَتِهِ بِأَرْضِ فَلَاةٍ ، فَانْفَلَتَتْ مِنْهُ وَعَلَيْهَا طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ ، فَأَيِسَ مِنْهَا فَأَتَى شَجَرَةً فَاضْطَجَعَ فِي ظِلِّهَا قَدْ أَيِسَ مِنْ رَاحِلَتِهِ ،فَبَيْنَا هُوَ كَذَلِكَ؛ إِذَا هُوَ بِهَا قَائِمَةً عِنْدَهُ فَأَخَذَ بِخِطَامِهَا ثُمَّ قَالَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ : اللَّهُمَّ أَنْتَ عَبْدِي وَأَنَا رَبُّكَ أَخْطَأَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ]]
[[همانا خداوند شادتر می‌شود به توبه‌ی بنده‌اش هنگامی که به درگاه او توبه می‌کند، از يکی از شما که در بيابان بر شترش سوار بوده، ناگهان شترش از نزدش فرار کرده، درحالي‌که طعام و آبش بر بالای شتر باشد و چون از رسيدن به شترش مأيوس و نا اميد شده آمده و در سایه‌ی درختي غلطيده است که ناگهان متوجه می‌شود شترش در کنارش ايستاده است، و او زمامش را بدست می‌گيرد و از نهايت شادمانی می‌گويد: خدايا تو بنده منی و من خدای توام! و از نهايت شادمانی اشتباه حرف می‌زند]]
صدق عليه الصلاة والسلام
دکتر فاضل احمد عمرو به شادمانی عظیم خداوند بنگر که چقدر از توبه و بازگشت و روآوردن بنده برای بخشایش گناه مسرور می‌شود. به همین ترتیب اگر بندگانش توبه نکنند حزین می‌گردد. چرا که کارشان به آتش کشیده شده و در آنجاست که پشیمان گشته و از کوتاهی خود در حق پروردگار، حسرت می‌خورند. خداوند بعد از آنکه به وعده خود به رسولان و اولیائش عمل کرد [چرا که خداوند خلف وعده نمی‌کند] و با پیروز کردن دوستان خود از آنها [بندگان گمراهش] انتقام کشید؛ در نفسش برایشان حسرت می‌خورد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس]
ممکن است این سؤال برای شیخ فاضل احمد عمرو پیش بیاید که: «ناصرمحمد، می‌بینم به خداوند عظیم سوگند می‌خوری و از حقیقت آن چه که در نفس برخی از انصار پیشگام و برگزیده امام مهدی ناصر محمد یمانی در عصر گفت‌وگو پیش از ظهور می‌گذرد خبر می‌دهی، همانانی که از قومی‌اند که حبیبان خداوند و محبان او هستند. سؤال این است که از کجا به حقیقت حال آنها پی برده‌ای؟» امام مهدی ناصر محمد یمانی پاسخ می‌دهد: به خداوند یکتا سوگند که اکثر آنانی که به حق برایتان توصیفشان کردم را، از زمانی که از مادر متولد شده‌ام ندیده‌ام. اما به خداوند عظیم قسم، وقتی آنها بیانات امام مهدی را درباره حقیقت حالشان می‌خوانند، می‌بینند که گویا او با زبان آنها سخن می‌گوید و به راستی از نفسشان آگاهی دارد و خودشان نیز شاهد آن هستند؛ و اگر بخواهند می‌توانند شهادت حق و راستینشان را در این صفحات بنویسند. پس هر کس از آنان که از قومی است که حبیبان خداوند و محبان او هستند، شهادتش را که با قسم به خداوند تزکیه شده است درباره توصیف امام مهدی از حالش بنویسد. این شهادت‌ها نشانه‌ای برای تصدیق امام مهدی هستند. اگر خداوند آنها را به حق هدایت نکرده و از حبیان خداوند و محبان او نبودند؛ این حالتی را که توصیف کردم در نفسشان نبود. همین علتی است که تا خدا راضی نشود راضی نخواهند شد و این وصف مردمی است که خداوند دوستشان دارد و آنها نیز او را [یحبونهم الله و یحبونه]...
سؤالی که برای عقل و منطق مطرح می‌شود این است که اگر اینها واقعا همین‌طور باشند، خداوند که از آنها کریم‌تر است، چگونه آنها را گرامی خواهد داشت، چرا که در تمام دنیا پراکنده بوده و صله رحم نیز آنها را به هم ارتباط نمی‌دهد ...بلکه گروهی اینجا و گروهی آنجا در مناطق مختلف دنیا پراکنده.اند و حب خداوند آنها را جمع کرده است، من نمی گویم تمام کسانی که لقب «الأنصار السابقين الأخيار» زیر نامشان است، بی هیچ شک و تردید از آنها هستند، بلکه تعدادی از آنها در زمره «يحبّهم الله ويحبّونه» هستند و در مناطق پراکنده عالم زندگی می‌کنند. یکدیگر را نمی‌شناسند و نه رابطه خویشاوندی با هم دارند و نه مال و تجارتی بینشان هست تا آنان را دور هم جمع کند. بلکه آنچه که آنها را به هم پیوند داده‌است، حب به خداوند و جهاد در راه خداست. جهاد آنها در جهت محقق شدن رضوان نفس در نزد خداوندی که حبیب آنهاست. راضی نمی‌شوند تا او راضی شود. لذا می‌گذارم که محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم به حق توصیفشان را کامل کند:
[يَا أَيُّهَا النَّاسُ ، اسْمَعُوا وَاعْقِلُوا ، وَاعْلَمُوا أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ عِبَادًا لَيْسُوا بِأنبياء وَلا شُهَدَاءَ ، يَغْبِطُهُمُ النَّبِيُّونَ وَالشُّهَدَاءُ عَلَى مَجَالِسِهِمْ وَقُرْبِهِمْ مِنَ اللَّهِ " . فَقَالَ أَعْرَابِيٌّ : يَا رَسُولَ اللَّهِ ، انْعَتْهُمْ لَنَا ؟ جَلِّهِمْ لَنَا ؟ فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِقَوْلِ الأَعْرَابِيِّ ، قَالَ : " هُمْ نَاسٌ مِنْ أَفْنَاءِ النَّاسِ ، وَنَوَازِعِ الْقَبَائِلِ لَمْ تَصِلْ بَيْنَهُمْ أَرْحَامٌ مُتَقَارِبَةٌ ، تَحَابُّوا فِي اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَتَصَافَوْا ، يَضَعُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُمْ مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ لِيُجْلِسَهُمْ عَلَيْهَا ، فَيَجْعَلُ وُجُوهَهُمْ نُورًا وَثِيَابَهُمْ نُورًا ، يَفْزَعُ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلا يَفْزَعُونَ ، وَهُمْ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ ]
[ ای مردم بشنوید و بیندیشید و بدانید به درستی که برای خداوند عز وجل بندگانی وجود دارد که نه از انبیا هستند و نه از شهدا ولی شهدا و انبیا به خاطر جایگاه و نزدیکی آنها به خداوند به آنها غبطه می‌خورند. کسی پرسید: یا رسول الله، از آنها می‌گویید؟ اوصافشان را برای ما آشکار می‌کنید؟ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لبخندی به او زده و فرمودند: آنان مردمی گمنام و ناشناخته‌اند، نسبت خویشاوندی سبب ارتباط ایشان با یکدیگر نیست، [بلکه] با خداوند عزوجل پیمان مستحکم دوستی بستند. روز قیامت [نیز]، خداوند عزوجل منبرهایی از نور برایشان قرار داده، ایشان را بر روی آن می‌نشاند و صورت‌هایشان را نورانی می‌گرداند. و لباسشان را نور می‌گرداند. انسان‌ها در روز قیامت هراسناک‌اند امّا آنان نمی‌هراسند. آنان اولیای خدا هستند که هیچ هراسی ندارند و اندوهناک نمی‌شوند.]
صدق رسول الله صلّى الله عليه وسلم
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
برادرتان امام مهدی ناصر محمد یمانی
اقتباس المشاركة 87192 من موضوع ردّ المهدي المنتظر إلى الدكتور أحمد عمرو الذي ينكر أن رضوان الله النّعيم الأكبر..
- 3 -
[ لمتابعة رابط المشاركـــــــــة الأصلية للبيـــــــــــان ]
https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=87184
الإمام ناصر محمد اليماني
13 - 04 - 1434 هـ
23 - 02 - 2013 مـ
03:48 صــــباحاً
ـــــــــــــــــــــــ
فتوى الإمام المهديّ إلى الشيخ أحمد عمرو في حقيقة قوم يحبّهم الله ويحبّونه لمن أراد أن يكون منهم فيفوز بالفوز الأعظم في الكتاب ..
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة الأنبياء وآلهم من أوّلهم إلى خاتمهم محمد رسول الله، يا أيها الذين آمنوا صلّوا عليه وعلى الأنبياء من قبله وسلّموا تسليماً، وصلّى الله وملائكته والمهديّ المنتظَر على قومٍ يحبّهم الله ويحبّونه صفوة البشريّة وخير البريّة المذنبون التائبون إلى الله متاباً، ولم يستيئِسوا من رحمة الله وعلموا أنّ الله هو أرحم الراحمين مهما كانت ذنوبهم من قبل، فلم يستيئِسوا ويطمعوا أن يكونوا من عباد الله المقربين المكرمين. وصلاة ربّي على جميع المسلمين الأرحم بهم من عبده ووعده الحقّ وهو أرحم الراحمين، أمّا بعد..
ويا فضيلة الشيخ المكرم والمحترم أحمد عمرو، اسمع لما سوف أُفتي به بالحقّ مُزَكِّيه بالقسم بالله العظيم من يحيي العظام وهي رميم ربّ السماوات والأرض وما بينهما وربّ العرش العظيم بأنّه يوجد في هذه الأمّة قومٌ لا يرضون بملكوت الله أجمعين حتى يرضى كون رضوان نفس ربّهم هو النّعيم الأعظم بالنسبة إليهم، وهل تدري كيف يرونه النّعيم الأعظم؟ والجواب إنّه بسبب أنّ ربّهم أحبّ إليهم من كلّ شيءٍ ولذلك قالوا وكيف تهنأ لنا جنّات النّعيم والحور العين وربّنا حبيب قلوبنا متحسّرٌ وحزينٌ! هيهات هيهات أن نرضى حتى يرضى سبحانه وتعالى.
ثم يزيدك الإمام المهديّ علماً في شأن قومٍ يحبّهم الله ويحبّونه ومُزكيه بالقسم بربّ السماوات والأرض وما بينهما وربّ العرش العظيم، لو يؤتي الله أحدهم الدرجة العاليّة الرفيعة في جنّات النّعيم لاتّخذها وسيلةً إلى ربّه وقال: "يا رب قد أنفقتها إلى من تشاء من عبادك طمعاً في تحقيق النّعيم الأعظم منها فترضى". وليس ذلك فحسب، وأقسم بالله الرحمن الرحيم قسمَ المهديّ المنتظَر وليس قسمَ كافرٍ ولا فاجرٍ لو يجعل الله أحدهم أحبّ عبدٍ إلى نفسه وأقربَ عبدٍ إلى ذات عرشه في أعلى درجةٍ في نعيم الملكوت فإنّه لن يرضى حتى يكون الله حبيبه راضياً في نفسه لا متحسراً ولا حزيناً. وليس ذلك فحسب يا دكتور؛ بل لو يخاطبهم ربّهم فيقول لهم: أنّ ما تتمنّوه لن يتحقق أبداً، فكيف أرضى في نفسي وكثيرٌ من عبادي ضلّوا عن الصراط المستقيم وظلموا أنفسهم وقليل من عبادي الشكور؟ فعليكم أن تستيئِسوا أن يتحقّق رضوان نفس الرحمن. فهل تدري ماذا سوف يكون جوابهم؟ فسوف يقولون: يا رب، نُشهدك وكافة خلقك أنّنا لن نُبدِّل تبديلاً، فلن نتراجع عن أمنيتنا في تحقيق النّعيم الأعظم ثم نرضى بجنّات النّعيم، ولكن لنا منك طلب يا أرحم الراحمين وهو أن تتركنا بين الجنّة والنّار نتحسّر ونبكي خالدين مخلّدين في البكاء ما دمتَ متحسِّراً وحزيناً يا أرحم الراحمين.
فانظر يا فضيلة الدكتور أحمد عمرو ما أعظم إصرار قوم يحبّهم الله ويحبّونه على تحقيق رضوان نفس حبيبهم الرحمن الرحيم، فلن يرضوا بأي شيءٍ مهما كان ومهما يكون حتى يكون ربّهم حبيبهم راضياً في نفسه لا متحسراً ولا حزيناً، وما بدلوا تبديلاً من بعد أن علّمهم الخبير بحال الرحمن عن حال ربّهم في نفسه.
وربّما يودّ أن يقاطعني من يسمّي نفسه (خادم رسول الله) فيقول: "يا ناصر محمد، لسوف أقيم عليك الحجّة من محكم كتاب الله. وقال الله تعالى:
{وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ} صدق الله العظيم [المائدة:116]، فكيف يا ناصر محمد تعلم ما في نفس الله؟". ومن ثم يقيم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني الحجّة على خادم رسول الله وأقول: يا رجل، والله ما علمت ما في نفس الله من علوم الغيب إلا ما علّمنا به في محكم كتابه عن حاله بأنّ في نفسه حسرةٌ على عباده الضالين الذين كذبوا برسل ربّهم فدعوا عليهم فأجابهم ربّهم، فلا تحسبَنَّ الله مخلف وعده لرسله فإن كانت إلا صيحةً واحدةً فإذا هم خامدون، ومن ثم حلت الحسرة في أنفسهم على ما فرّطوا في جنب ربّهم وقال كلٌ منهم: {يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿56﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
ومن ثم تحسّر الله عليهم حزناً وليس ندماً سبحانه! بل كما يتحسّر فضيلة الشيخ أحمد عمرو لو شاهد أحد أولاده أو إخوته أو أمّه أو أبيه يصطرخ في نار جهنّم ولا قدر الله ذلك أبداً، وإنّما أضرب مثلاً. فحتى ولو عصى الابن أمّه ألف عامٍ ومن ثم رأته يصطرخ في نار جهنّم فتخيّل عظيم حسرة الحزن في نفسها على ولدها، فما بالك بحسرة من هو أرحم من الأم بولدها الله أرحم الراحمين؟ فتخيّل حاله يا حبيبي في الله خادم رسول الله صلّى الله عليك وآل بيتك ليخرجكم من الظلمات إلى النور.
وربّما يودّ فضيلة الشيخ أحمد عمرو أن يقول: "يا ناصر محمد اليماني، لقد جادلتنا فأكثرت جدالنا في تحسّر الله في نفسه حزناً على الذين ظلموا أنفسهم من عباده الضالين وليس الشياطين المغضوب عليهم، فما هو برهانك المبين في محكم الكتاب على أنّ الله متحسر وحزين على عباده الضالين؟". ومن ثمّ يردّ عليه الإمام المهديّ وأقول: {فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:64]. فيا فضيلة الدكتور المكرم والمحترم، فهل أنت من الموقنين بهذه الصفة في نفس الله أنه أرحم الراحمين لا شك ولا ريب؟ ومعلوم جواب أحمد عمرو فسوف يقول: "يا ناصر محمد، هذه صفة يتصف بها الله لا يختلف عليها اثنان بأنّ الله حقّاً هو أرحم الراحمين، بمعنى أنّه الأرحم من الأمّ بولدها". ومن ثمّ يردّ عليه الإمام المهديّ: فهل لو عصى الأمَّ ولدُها مليار عامٍ لم يطع لها أمراً ومن ثم رأته يصطرخ في نار جهنّم فهل تراها سوف تكون متحسرةً على ولدها وقد تبيض عيناها من الحزن وهي تقول يا أسفي على ولدي؟ فإن كان جواب أحمد عمرو يقول: "نعم يا أخي بالنسبة للأمّ فمهما عصاها ولدها وحتى ولو ضربها ومن ثم اطّلعت عليه يصطرخ في نار جهنّم فلا بد أن تأخذها الحسرة فتحزن على ولدها حزناً عظيماً". ومن ثم يُقيم الإمام المهديّ الحجّة على حبيبي في الله أحمد عمرو وأقول: إذاً فما بالك بحزن من هو أرحم بعبده منها، الله أرحم الراحمين؟ أليس جواب العقل والمنطق يقول: نعم لا شك ولا ريب، فبما أنّ الله هو حقّاً أرحم الراحمين فلا بدّ أنّه متحسرٌ وحزينٌ على عباده الذين ظلموا أنفسهم وهم يحسبون أنّهم مهتدون. فهذا ما يقوله العقل والمنطق فبسبب صفة الرحمة في نفس الله فلا بدّ أنّه متحسرٌ وحزينٌ في نفسه على عباده الضالين، وهذا فقط ما يقوله العقل والمنطق. ولكن فهل قول الله في محكم كتابه جاء مصدقاً لاستنتاج العقل والمنطق؟ ومن ثمّ نترك الردّ من الله مباشرةً على السائلين: {يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿30﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿31﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿32﴾} صدق الله العظيم [يس].
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله ربّ العالمين..
وربّما يودّ فضيلة الشيخ أحمد عمرو أن يقول: "مهلاً مهلاً يا ناصر محمد، وهل الله الآن متحسرٌ على المعرضين عن دعوة الحقّ من ربّهم الأحياء في العالمين؟". ومن ثمّ يردّ عليه الإمام المهديّ وأقول: هيهات هيهات؛ بل غاضبٌ عليهم، ولا ولن تأتي الحسرة في نفس الله عليهم حتى تأتي الحسرة في أنفسهم على ما فرّطوا في جنب ربّهم، ولكن للأسف لم تأتِ الحسرة في أنفسهم والندم إلا بعد أن أخذهم الله بعذاب بئيس. تصديقاً لقول الله تعالى: {قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿53﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿54﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿55﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿56﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
فلا تأتي الحسرة في نفس الله عليهم من قبل أن يندموا وسبب تحسّر الله عليهم كونهم قد أصبحوا نادمين ويقول أحدهم: {يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّ‌سُولِ سَبِيلًا ﴿27﴾ يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﴿28﴾ لَّقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا ﴿29﴾} صدق الله العظيم [الفرقان].
وقال الله تعالى: {يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﴿66﴾ وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا ﴿67﴾ رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا ﴿68﴾} صدق الله العظيم [الأحزاب].
ولكن الحسرة في نفس الله لا تأتي وهم لا يزالون مصرّين على كفرهم وعنادهم في الحياة الدنيا غير أنّ الله يفرح بتوبة عباده فرحاً عظيماً عظيماً لكونه لا يريد لهم العذاب. ولذلك قال محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم:
[[ لَلَّهُ أَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ حِينَ يَتُوبُ إِلَيْهِ مِنْ أَحَدِكُمْ كَانَ عَلَى رَاحِلَتِهِ بِأَرْضِ فَلَاةٍ ، فَانْفَلَتَتْ مِنْهُ وَعَلَيْهَا طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ ، فَأَيِسَ مِنْهَا فَأَتَى شَجَرَةً فَاضْطَجَعَ فِي ظِلِّهَا قَدْ أَيِسَ مِنْ رَاحِلَتِهِ ،فَبَيْنَا هُوَ كَذَلِكَ؛ إِذَا هُوَ بِهَا قَائِمَةً عِنْدَهُ فَأَخَذَ بِخِطَامِهَا ثُمَّ قَالَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ : اللَّهُمَّ أَنْتَ عَبْدِي وَأَنَا رَبُّكَ أَخْطَأَ مِنْ شِدَّةِ الْفَرَحِ ]] صدق عليه الصلاة والسلام.
فانظر يا فضيلة الدكتور أحمد عمرو عظيم فرح الله بتوبة عبده حين يتوب فيُنيب إلى ربّه ليغفر ذنبه. إذاً الله يحزن لو لم يتُب عباده كونهم سوف يصْلَون ناراً فيصبحوا نادمين متحسرين على ما فرطوا في جنب ربّهم، ومن ثم تأتي الحسرة في نفس الله عليهم من بعد الانتقام نصرةً لأوليائه وتصديقاً لوعده لرسله ولأوليائه لا يخلف الله وعده. تصديقاً لقول الله تعالى: {يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿30﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿31﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿32﴾} صدق الله العظيم [يس].
وربّما يودّ فضيلة الشيخ أحمد عمرو أن يقول: "يا ناصر محمد، إنّي أراك تقسم بالله العظيم عن حقيقة ما بأنفس قوم يحبّهم الله ويحبّونه من أنصار الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني في عصر الحوار من قبل الظهور والسؤال يا ناصر محمد! فكيف علمتَ هذه الحقيقة في أنفسهم؟". ومن ثمّ يردّ عليه الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني وأقول: والله الذي لا إله غيره إنّ أكثر من وصفتهم لكم بالحقّ لم أرَهم منذ أن ولدتني أمّي ولكن والله العظيم أنّهم يقرأون بيان الإمام المهديّ عن حقيقتهم ويرون وكأنّه يتكلم بألسنتهم لما يعلمونه من الحقّ في أنفسهم فهم على ذلك من الشاهدين، ولو شاءوا لألقوا بشهاداتهم بالحقّ في هذه الصفحات، فمن كان منهم فليلقي بشهادته بالحقّ مزكّيها بالقسم عمّا وصفكم به الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني لكون شهاداتهم من آيات التصديق للإمام المهديّ. فكيف أجعل ذلك في أنفسهم ما لم يهدِهم الله بالحقّ ويحبّهم ويحبّونه؟ ولذلك لن يرضوا حتى يرضى؛ فهذا وصف قوم يحبّهم الله ويحبّونه.
والسؤال الذي يطرح نفسه للعقل والمنطق، فإذا كانوا كذلك فكيف بردّة الفعل من ربّهم الأكرم منهم؟ فكيف سوف يكرمهم ربّهم كونهم متفرّقين في العالمين لا تربط بين جماعاتهم صلة رحم؛ بل جماعات هنا وهناك في مناطقٍ متفرّقةٍ في العالمين اجتمعوا على حبّ الله؟ ولا أقول كل من كان تحت اسمه من الأنصار السابقين الأخيار أنّه منهم لا شك ولا ريب؛ بل مَنْ هم قومٌ يحبّهم الله ويحبّونه في مناطق متفرّقة في العالمين لا يعرفون بعضهم بعضاً ولا تربط بينهم أرحامٌ ولا أموالٌ يتعاطونها ولا تجاراتٌ اجتمعوا عليها؛ بل اجتمعت قلوبهم على حبّ الله والجهاد في سبيل الله بالدعوة إلى تحقيق رضوان نفس ربّهم حبيبهم ولن يرضوا حتى يرضى. وسوف أترك محمداً رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم يكمل لكم وصفهم بالحقّ:
[ يَا أَيُّهَا النَّاسُ، اسْمَعُوا وَاعْقِلُوا، وَاعْلَمُوا أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ عِبَادًا لَيْسُوا بِأنبياء وَلا شُهَدَاءَ، يَغْبِطُهُمُ النَّبِيُّونَ وَالشُّهَدَاءُ عَلَى مَجَالِسِهِمْ وَقُرْبِهِمْ مِنَ اللَّهِ ]. فَقَالَ أَعْرَابِيٌّ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، انْعَتْهُمْ لَنَا؟ جَلِّهِمْ لَنَا؟ فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِقَوْلِ الأَعْرَابِيِّ، قَالَ: [ هُمْ نَاسٌ مِنْ أَفْنَاءِ النَّاسِ، وَنَوَازِعِ الْقَبَائِلِ لَمْ تَصِلْ بَيْنَهُمْ أَرْحَامٌ مُتَقَارِبَةٌ، تَحَابُّوا فِي اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَتَصَافَوْا، يَضَعُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُمْ مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ لِيُجْلِسَهُمْ عَلَيْهَا، فَيَجْعَلُ وُجُوهَهُمْ نُورًا وَثِيَابَهُمْ نُورًا، يَفْزَعُ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلا يَفْزَعُونَ، وَهُمْ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ ].
صدق رسول الله صلّى الله عليه وسلم.
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
______________